உள் மரம்

என் உயிர் பார்த்துக்கொண்டிருந்தது மரம் அசைவதை
இலைகள் அரும்பி காலத்தின் மரணத்தில் உதிர்ந்ததும்
தன்னுள்ளே இருந்த இலையுதிர்த்த மரத்தில் சேர்த்துக்கொண்டது
மரம் இப்போது வெளியிலில்லை
இலைகள் அடர்த்தியாய் ஒரு மரம்
என் உயிரில் கிளைகளை அசைத்தது
இலைகளோ உதிரவில்லை
மேலும் மேலுன் அடர்த்தியாய்
மிக நெருக்கமாய் ஓங்கி வளர
ஒற்றை மரக்கானகமாய் என் உயிர்
அங்கு பட்சிகள்கூடி கதைக்கின்றன
பழங்கள் தின்று சொல்லவொண்ணா
கொண்டாட்டத்தில் கத்தித் தீர்க்கின்றன
மரத்தில் ஒட்டியிருந்த ஆகாயம்
கருத்தபோது முதல் மழைத்துளிகளில்
கிளம்பிய மண்வாசனை
பின் இலைகளில் தேங்கி
வார்த்தைகளில் சொல்லமுடியாத அளவுக்கு
உயிரின் குளிர்வு
நனைந்த வண்ணப்பறவைகள்
மழையின் அதிசயத்தை விழிகளை
உருட்டி உருட்டி வியந்தன
காதலில் முற்றிய இரு காட்டுப்பறவைகள்
ஒன்றின் மீது ஒன்றாய் இணைந்தன
இளஞ் சூடான மரம் ஈரம் காய்ந்தது
ஒளி சிந்திய என்னுயிர் மரம் பார்த்த
புற உலகின் பட்சிகள்
எனை நோக்கி வரத்தொடங்கின
நான் என்னைத் திறந்துகொண்டேன்.

மதுவிற்கு