உள் மரம்

என் உயிர் பார்த்துக்கொண்டிருந்தது மரம் அசைவதை
இலைகள் அரும்பி காலத்தின் மரணத்தில் உதிர்ந்ததும்
தன்னுள்ளே இருந்த இலையுதிர்த்த மரத்தில் சேர்த்துக்கொண்டது
மரம் இப்போது வெளியிலில்லை
இலைகள் அடர்த்தியாய் ஒரு மரம்
என் உயிரில் கிளைகளை அசைத்தது
இலைகளோ உதிரவில்லை
மேலும் மேலுன் அடர்த்தியாய்
மிக நெருக்கமாய் ஓங்கி வளர
ஒற்றை மரக்கானகமாய் என் உயிர்
அங்கு பட்சிகள்கூடி கதைக்கின்றன
பழங்கள் தின்று சொல்லவொண்ணா
கொண்டாட்டத்தில் கத்தித் தீர்க்கின்றன
மரத்தில் ஒட்டியிருந்த ஆகாயம்
கருத்தபோது முதல் மழைத்துளிகளில்
கிளம்பிய மண்வாசனை
பின் இலைகளில் தேங்கி
வார்த்தைகளில் சொல்லமுடியாத அளவுக்கு
உயிரின் குளிர்வு
நனைந்த வண்ணப்பறவைகள்
மழையின் அதிசயத்தை விழிகளை
உருட்டி உருட்டி வியந்தன
காதலில் முற்றிய இரு காட்டுப்பறவைகள்
ஒன்றின் மீது ஒன்றாய் இணைந்தன
இளஞ் சூடான மரம் ஈரம் காய்ந்தது
ஒளி சிந்திய என்னுயிர் மரம் பார்த்த
புற உலகின் பட்சிகள்
எனை நோக்கி வரத்தொடங்கின
நான் என்னைத் திறந்துகொண்டேன்.

மதுவிற்கு

சாம்பல் காமுகன்

அவள் உதடுகளில் சிகரெட்டை வைத்திருந்தாள்

தீக்குச்சிகள் கிடைக்காத பொழுதில்

என்னைக் கொளுத்தினேன்

புகை உமிழும் புகைபோக்கியானாள்

சுழலும் புகை வளையங்களில்

சாம்பல் நிற சுவர்கள் எழ

அமைதி பிறக்கும் காலம்

சூரியன் வழிப்பாதையில்

குளிர்ந்த நீரோடை

ஆடைகள் களைய

வெப்பம் ஏறிய நீர்த்துளிகள்

உடல் மணம் பரவும் வெளி

புகைச்சுவர் புதைந்து

வெளியேற போதாத காலம்

இன்னும் இன்னும்

புகைக்குள் சிகரெட்டாய் இருக்க

ஆண்டுகள் கழிவதை அறியவில்லை

கட்டுக்கட்டாய் ஊதிய சிகரெட்டுகள்

புகைச்சுவர் சுற்றி

அள்ள முடியா அளவிற்கு

கருத்துவிட்டன அவள் உதடுகள்

வெளிறிவிட்டது எனதுடல்.

A FLOATING VEHICLE ON A SEA

In an azure garment
A blue sea splashed from her
In the floating vehicle
A fish I was
Wishing to get out into space
I broke the windows with my tail fin
In the profuse bleeding
my slippery body turned tired
while I quivered on the floor
she shrieks from the present
In the frothing of the blue garment
My faith glitters
Either drown
Or sob from the shore
Between these oscillated the mind
Elapsing Days
The floating vehicle, an optical illusion
Myself, as fish
the blue garment , as Sea

(Translation: Thara Ganesan)

ஊர்தி மிதக்கும் கடல்

கரு நீலப் புடவையில்
அவளிலிருந்து அலையடிக்கும் நீலக்கடல்
மிதக்கும் ஊர்திக்குள்
மீனாகும் நான்
வெளி தேடி வாலால் கண்ணாடி உடைத்தேன்
கொட்டிய ரத்ததில்
வழுவழுப்பான உடல் சோர்ந்தேன்
கரையில் துடித்தவேளை
நிகழ்காலத்தில் அவள் கூச்சலிடுகிறாள்
நீலப் புடவையில் நுரை ததும்பதலில்
என் நம்பிக்கைகள் பளபளப்பக்கின்றன
ஒன்று கடலுக்குள் மூழ்குதல்
மற்றொன்று கரையில் விம்முதல்
இவற்றிற்கிடையே அல்லாடும் மனம்
கழியும் நாட்கள்
பொய்யாய் மிதந்த ஊர்தி
மீனாகிய நான்
கடலாகிய கரு நீலப்புடவை .